Oh, die Susanne...

... heeft mijn stressgehalte de hoogte in gejaagd!

Ja, ook ik doe mee met de nieuwe hype en rage in de wondere naaiwereld.
Uiteraard kan het nieuwe patroontje van Compagnie-M niet ontbreken in mijn kast.

Ik begon er vol goede moed aan maar na 5 minuutjes zat ik al te zuchten.
Het ligt zeker niet aan het patroon, integendeel!
Eerder aan mijn nonchalance, ongeduld, plantrekkerij, snel-willen-zijn (voor niets goed!), etc...

Wat ging er zoal mis?

- Het begon al bij het uitknippen van het patroon. Mijn stof was net een paar centimeters te kort! ***zucht***
Geen tijd en zin om terug naar de winkel te rijden, dus ik dacht dit op te lossen door aan de schoudernaad een stukje extra te naaien. Op zich is dit nog redelijk goed gelukt, niet?
- Ik ben fan van paspel dus dit moest zeker in mijn versie van de Susanne zitten!
Maar waar ikniet bij stilgestaan had was dat het rekbare paspel moest zijn.
***2de diepe zucht***
Dan maken we zelf maar paspel! Ik trek een paspellint uit een overschotje, knip een strook van een tricotstofke en begin eraan. "Dit is het!"... dacht ik...
Tot mijn frank valt dat een niet-rekbaar lint ook niet gaat he...Waar is die vuilbak!!!
***3de diepe zucht***
Geen ronde elastiek in huis, dan zullen we jammer genoeg maar overgaan tot de cardiganversie zonder paspel. Ik kijk naar de handleiding en...
***4de zeer diepe zucht***
Als ik dat moet doen kan ik heel mijn werk lostornen waar ik absoluut geen zin in heb!
Het begint me al door te dringen dat dit 'snelklaarprojectje' niet zo snel zal klaar zijn!
Ik improviseer en knip een elastische paspel uit mijn voorraad uit elkaar en maak opnieuw een nieuwe paspel mét het juiste stofje.
Yes, mission accomplished!
-  Het in elkaar zetten van de buitenstof en contrasterende stof aan de zakgedeeltes heb ik wel 3x moeten overdoen, ik zag het gewoon niet! Ik had al bijna zin om heel het projectje in de kast te smijten maar nee, ik bijt door!
- Na een ganse namiddag zuchten, vloeken, zweten, etc. is het eindelijk af. Ik hang de cardigan over het jurkje waarvoor het moest dienen (Louisa jurk uit mijn vorige blogpost) en kom tot de constatatie dat het er écht niet bijpast!!!
***5de-6de-7de-...... zeer zeeeeeeer diepe zucht mét het nodige gevloek erbij***
Ik pols toch nog even bij enkele naaivriendinnen maar zij zeggen allemaal hetzelfde "Heel mooie stukjes maar niet combineren!"
Ze hebben gelijk, 100% gelijk, maar ik ben toch kwaad op mezelf! Hoe kon ik dit nu niet zien!

De cardigan gaat dus een weekje de kast in... Tot vandaag!
Een skinny jeans, basic shirtje, haartjes lekker stoer in een dotje, sneakertjes aan en spelen in het gras  onder de eerste zonnestraaltjes met haar nieuwe bellenblaas!
En ja, toen was ik echt tevreden met de cardigan. En mijn kleine meid ook....

Eind goed al goed!

Bloemetjes  plukken voor papa! 

Oranje tricot van Stoff.be

Zilveren sweater stof gerecycleerd van deze vest die meer in mijn kast ligt dan dat ik ze aandoe...